mertebe

Nefsimiz ve Biz.Nefs yaratılmışların en karanlığı ve en cahilidir.Allah ve Resulüne karşı adeta harp eder.Mürşid eli tutan nefs,emmareden levvameye girer

Keramet ve istidraç. Keramet sahibi, İslami inançlara bağlı, şehevî ve nefsanî arzulardan uzak, gönül aynası berrak, namazda–niyazda olan kimsedir.

Nefs-i levvame. Pek çok mümin,hayatının belli dönemlerinde,küçüğünden büyüğüne işlemiş olduğu günahlardan ciddi şekilde rahatsız olduğunu hissetmiştir.İşte..

Adı Aşk Olan. Biri seni sevdiğini söylemişti de sen, “Ne diyorsun beri gel” demiştin.O yine, “Anam babam sana feda olsun.Seni seviyorum ya Resulallah!” demişti.

Allah’ın Sohbeti. Mesela, insanın birkaç tane oğlu olsa, bunlardan emrine itaat edenini, sözünden çıkmayanını muhakkak ki daha çok sever.Ondan daha çok memnun..

İnsan nefsini gübre etmedikçe su üstünde kalamaz. Nefis olduğu müddetçe insan bir şey olamaz. İnsanın evini yıkan en büyük düşmanı nefsidir.

Tevbe. Demek ki dağdan eşkiya ve zalim olarak gelen bir kimse tevbe eder, Allah Tealâ da tevbesini kabul ederse, derecesi medreseyi bitirmiş hocayı geçer.

Rabıta,müridin kâmil mürşidini hayal ederek kalbini onun kalbine bağlamasıdır. Kalbi ve gönlü olan herkes bir çeşit rabıta yapar. Ancak her rabıta şekli kalbi..

Evliyaya Gönül Vermek. Gönül veren kişi kendi iradesini terk eder, mürşidinin iradesine tabi olur. Gönül vermek, aşkla sevmek hal iledir; lafla olmaz.

Alauddin Attar Hz, Şah-ı Nakşibend hazretlerini görünce,saygı için ayağa kalkar,hazreti hücresinde daha iyi bir yer olmadığı için kendi yerine oturtur.

Seyyid Emir Külal.Yine bir gün güreş meydanında hazreti Seyyid dönüp duruyor, binlerce halk kendisine bakmakta iken, Muhammed Baba Semmasi oradan geçiyordu.